ئابشار abşar

ئابشار/abşar: نتـ:[ ئاب+ شار( شاردن)‌]

1- ئاوشار، ئا‌ڤرێژ، ئاورێژ، ئێور، تاف – تا‌ڤگه‌، پرژ، سۆلا‌ڤ، شۆرا وه‌، شۆش، شیب، که‌ڵبه‌ز – که‌لوه‌ز.

ئابشار : ئاب+ شار ( ڕەگی چاووگی( شاریدەن : شاریدن)ی زمانی فارسی یە، واتە دەنگ و هاژەی ڕژانی ئاو و شەراب  یان بەرەو خوار ڕشتن. )

{  

ئه‌م به ‌چاودوڕو به ‌سه‌ر له‌علی( هدیبه‌) بۆ ده‌با 

ئه‌و به‌تف ده‌یکا به‌مێزابی شکسته‌ی ئابشار

}{نالـی}.

2 – [ واز][ رۆژك] چوونی تۆپ له‌ یاریی( ‌ڤالیباڵ)دا، به‌هه‌ڵمه‌ت و تاو بۆ مه‌یدانی به‌رامبه‌ر و شۆربوونه‌وه‌ی به‌ که‌نار توره‌که‌که‌دا.[ ع : که‌بباسی] .

{ تێبـ: فەرهەنگی دیوانی شاعیران، د. محەمەد نووری عارف}.

.

.

.

.